zwąchiwać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ale — na Jowisza Gościnnego i .tajemne bóstwa Wierności! Toż ten sławetny mój biegus z osłem się zwąchuje i z miejsca spika na moją zgubę; w strachu widać o swoje żarcie, jak ino ujrzeli oba, że się do żłobu zbliżam — jak nie stulą uszu, jakże na mnie nie wsiądą jak szalone kopytami! Odegnały tak mnie jak najdalej od jęczmienia, od tego, który własnymi rękami podsypałem poprzedniego wieczora temu niewdzięcznemu memu służce...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Apulejusz 1958. Metamorfozy albo złoty osioł, wyd. 2, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.