świstaczy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) pójść? Chyba po śmierć! Ludność, która u stóp tych gór zamieszkała, nauczyła się na nie patrzeć inaczej: juhas wodził owce wysoko po halach, myśliwiec pośród ciemnych smreczyn zakładał oklepce na niedźwiedzie i ścigał kozice po śtyrbnych upłazkach, do wierchcichych dolin i nad zmarzłe stawy zakradał się znachor po świstacze sadło i litworowy korzeń, mające czarodziejską moc leczniczą. Ale i dla górala ponad światem krowich polan, owczych hal i kozich perci nie było gór, w które odważyłby się wejść. Zresztą — po co wchodzić...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wierchy - Wierchy (Kraków ; Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.