żona-staruszka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jeden z nich zwie się Filimon Slunka. Jest to człek lat sześćdziesięciu, były pańszczyźniany hrabiów Zawalinów, z zawodu ślusarz, który ongi służył w fabryce gwoździ, skąd go wyrzucono za pijaństwo i lenistwo, a teraz jest na utrzymaniu swej żony-staruszki, która chodzi po prośbie; chudy, wynędzniały, z łysawą bródką, mówi świszcząco, a po każdym słowie drga mu prawa strona twarzy i kurczowo kuli się prawe ramię...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Czechow, Antoni 1956-1962. Dzieła. T. 1-11, [tłum. różni], Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.