apertura

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Po odjeździc Kazanowskiego, stałem się powiernikiem myśli jego najskrytszych, konsyliarzem tego królestwa — ja nienawidzony przez katolików protestant, ja nielubiony przez Polaków i Francuzów dworu Niemiec. Zrobimy aperturę temu narodowi, z której pocieknie zbytek soków, aby orzeźwiał i wyzdrowiał. Prócz ciekawości nie budzi to we mnie nic, nic... bo cóżby mnie to obchodzić mogło?... Do tego, co ja myślę jakże daleko jeszcze wszędzie, niedopiero w tym kraju! Może do tego nawet nie przyjdzie nigdy, aby zapanował ten czysty rozum, odłączający kłamstwo od prawdy, blichtr od istoty, wiodący panowanie ducha nad ciałem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szujski, Józef 1887. Dzieła. Wydanie zbiorowe. Ser. 1. T. 4. Dramata. T. 3, Kraków : Druk. „Czasu”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.