celownik-okolicznik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Bezprzyimkowe formy celownikowe rzeczowników i zaimków rzeczownych będące podrzędnikami czasowników, przymiotników lub przysłówków interpretuje się jako dopełnienia lub okoliczniki, zob. A. Krasnowolski, 1897, J. Łoś, 1923, S. Szober, 1963. W obu tych funkcjach formę celownika Z. Klemensiewicz, 1961, s. 38-42, traktuje jako „określnik podstawy związku pobocznego”. Celownik-dopełnienie odróżnia on od celownika-okolicznika na podstawie typu stosunku nadrzędno-podrzędnego oraz tzw. „funkcji komunikatywnej”. Co do pierwszego kryterium, dopełnienie celownikowe podlega „rekcji”, okolicznik zaś „przynależności”. W świetle drugiego kryterium forma celownika jako dopełnienie „oznacza przedmiot, którego dotyczy czynność, stan lub właściwość”, podczas gdy jako okolicznik „oznacza okoliczność” tejże czynności, stanu lub właściwości...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szupryczyńska, Maria 1996. Pozycja składniowa frazy celownikowej w zdaniu polskim, Toruń : TOP Kurier
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.