prenumerat

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wiemienn y ukaz. Na koniec: Wy znacie publiczność, którąście przez lat kilkanaście do siebie przyzwyczaili, i dostroili, która i Wasze dążności rozumie, i własnych swych jest świadomą; my — blade światełko nasze rozpaliliśmy w absolutnej ciemności, pośród której nikt nie wie na pewno, co myśli, czego pragnie, dokąd dąży, co mu wolno, a czego nie wolno. Stąd wyniki u publiczności proste: podejrzliwość, chwiejność, pomięszanie lub stagnacja pojęć, paniczny, paraliżujący, o ziemię rzucający strach. Faktem jest, że jedną z przyczyn małej ilości prenumeratów naszych stanowi obawa przed pewnego rodzaju następstwami roboty naszej: „Nuż tarakany, które na ścianę tę wylazły, zgniecione będą, a w księgach ich znajdzie się nazwisko moje!" Przyznajcie, że z taką przynajmniej bojaźnią walczyć Wam nie przychodzi ani też z tymi głuchymi szmerami,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Orzeszkowa, Eliza 1954b. Listy zebrane. T. 1, Wrocław : Zakład im. Ossolińskich
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.